مدیریت بحران، تلاش نظام مندی است که توسط اعضای سازمان و ذی‌نفعان خارج از سازمان به‌منظور پیشگیری از بحران‌ها و یا مدیریت اثربخش آن انجام می‌شود.  مدیریت بحران مستلزم برنامه ریزی درست، ایجاد آمادگی و فراهم ساختن امکانات و تجهیزات لازم برای رویارویی با بحران، به منظور به حداقل رساندن آثار تخریبی حاصل از بحران است.

    مدیریت بحران در کتابخانه‌ها با مفهوم فعلی از سال 1980 آغاز شده و از سال 2001 تا کنون به اوج خود رسیده است. برخی سازمان‌های بین‌المللی از جمله یونسکو، انجمن بین‌المللی آرشیو و فدراسیون بین‌المللی کتابداری و اطلاع‌رسانی، در زمینۀ مدیریت بحران نقش برجسته‌ داشته‌اند. مراکز میراث‌ فرهنگی، آرشیوی و کتابخانه‌ها در معرض خطرات طبیعی و انسان‌ساخت هستند؛ خطراتی که به منابع و ساختمان‌ها آسیب می‌رساند. هر حادثه‌ای که امنیت بشر را تهدید کند یا هرگونه تهدیدی که به تخریب ساختمان، محتوا، تجهیزات یا خدمات کتابخانه منجر شود، بحران با نگرش خاص به کتابخانه نامیده می‌شود. بی‌تردید، امکان پیشگیری از تمام بحران‌ها وجود ندارد، اما کتابخانه‌ها باید به‌ منظور مدیریت مؤثر بحران برنامه‌ریزی کنند. مدیریت بحران در جستجوی یافتن ابزاری است که بتوان از بروز بحران‌ها پیشگیری کند و یا در صورت بروز، در جهت کاهش آثار آنها اقدام نماید.

     مدیریت بحران در کتابخانه‌ها با توجه به اینکه ذخایر ارزشمند اطلاعات علمی و پژوهشی، نرم‌افزاری و سخت‌افزاری هستند اهمیت دارد و بهتر است شرایطی ایجاد شود که کتابخانه ها از حوادث برون‌سازمانی و درون‌سازمانی حفاظت شود.